Τα άλογα της φάρμας από νωρίς άρχισαν να τρέχουν νευριασμένα πάνω - κάτω. Είχε βγει είδηση πως ένα άλογο που ήταν άσπρο είχε γεννήσει ένα μαύρο πουλάρι. Τα άσπρα άλογα της φάρμας είχαν ξεσηκωθεί στην είδηση ότι ένα μαύρο άλογο θα ζούσε μαζί τους.
- Αυτό δεν πρέπει να μείνει έτσι, είπε ο αρχηγός των αλόγων. Θα ξεσηκωθούμε και θα διώξουμε από τη φάρμα μας αυτό το βρωμοάλογο.
Όλοι συμφώνησαν και ετοιμάστηκαν για πόλεμο. Τα άλλα ζώα της φάρμας προσπάθησαν να τα ηρεμήσουν
- Πρέπει να ηρεμήσετε, είπε η αγελάδα, και να δεχτείτε πως όλα τα ζώα μαύρα ή άσπρα είναι το ίδιο και όλοι πρέπει να ζήσουμε αγαπημένοι μαζί.
- Η ράτσα μας για χρόνια ήταν άσπρη, απάντησε νευριασμένα ο αρχηγός των αλόγων, και δε θα μας << βρομίσει>> ένα ψωροάλογο που δεν είναι σαν κι εμάς.
- Δηλαδή δε δέχεστε και εμάς που δεν είμαστε άλογα; Που κακαρίζουμε, αντί να χλιμιντρίζουμε; είπαν ξεσηκωμένες οι κότες.
- Και εμάς, δε μας θέλετε γιατί κυλιόμαστε στη λάσπη και είμαστε βρώμικα; είπαν τα γουρούνια.
- Άρα ούτε κι εμάς, πετάχτηκαν τα πρόβατα, γιατί είμαστε πιο μικρά και αδύναμα από σας;
Ο αρχηγός των αλόγων άρχισε να σκέφτεται πως για αρκετό καιρό ζούσαν όλοι μαζί και ήταν αγαπημένοι. Όλοι πρόσφεραν από κάτι κι ας ήταν μικροί, μεγάλοι, καθαροί, βρόμικοι, βέλαζαν ή χλιμίντριζαν. Αποφάσισε πως θα δεχόταν το καημένο το πουλάρι και ποτέ ξανά κανείς δε θα θεωρούσε τον άλλο κατώτερο, αλλά ίσο!
(Εργασία της μαθήτριας Μαρία Μ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου